ေမဓိကာရာမ: April 2014

Sunday, April 27, 2014

၂၀၁၄ သႀကၤန္ ႏွစ္ဆန္း(၁)ရက္ေန႔မွာ လုံးခင္းေမဓိကာရာမ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕လက္မ်ားကုိ နံ႕သာေရနဲ႕ ေဆးေပးျခင္းျဖင့္ ကုသုိလ္ယူေနၾကတဲ့ လုံးခင္းသူ လုံးခင္းသားမ်ား

၂၀၁၄ သႀကၤန္ ႏွစ္ဆန္း(၁)ရက္ေန႔မွာ လုံးခင္းေမဓိကာရာမ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕လက္မ်ားကုိ နံ႕သာေရနဲ႔ ေဆးေပးျခင္းျဖင့္ ကုသုိလ္ယူေနၾကတဲ့ လုံးခင္းသူ လုံးခင္းသားမ်ား

၂၀၁၄ သႀကၤန္ ႏွစ္ဆန္း(၁)ရက္ေန႔မွာ လုံးခင္းေမဓိကာရာမ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕လက္မ်ားကုိ နံ႕သာေရျဖင့္ ေဆးေပးျခင္းျဖင့္ ကုသုိလ္ယူေနၾကတဲ့ လုံးခင္းသူ လုံးခင္းသားမ်ား

၂၀၁၄ သႀကၤန္ ႏွစ္ဆန္း(၁)ရက္ေန႔မွာ လုံးခင္းေမဓိကာရာမ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕လက္မ်ားကုိ နံ႕သာေရနဲ႕ ေဆးေပးျခင္းျဖင့္ ကုသုိလ္ယူေနၾကတဲ့ လုံးခင္းသူ လုံးခင္းသားမ်ား

လက္ရွိ ရိပ္သာကုုိႏွစ္စဥ္မပ်က္ျဖစ္ေျမာက္ေရး ဦးေဆာင္ႀကိဳးပမ္းေနသူဆရာေလး ေဒၚဣႏၵစာရီ

ယခုအခါ တရားရိပ္သာကုိ တစ္ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ရာမွ ဆရာေလး ေဒၚဣႏၵစာရီ ၏ ႀကိဳးပမ္းမွဳေၾကာင့္ ၁၃--- ခုႏွစ္မွစ၍ အခု ၁၃၇၅ ခုႏွစ္အထိ တစ္ႏွစ္ကုိ ႏွစ္ၾကိမ္ဖြင့္လွစ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။တစ္ႏွစ္တြင္ တေပါင္းလဆန္း (၁၄) မွ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ (၁၅ ) ရက္ေန႔အထိ (၁၅) ရက္ၾကာတရား စခန္းပြဲ တစ္ၾကိမ္၊ဝါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁) ရက္မွ သီတင္းကြ်တ္ လျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ေန႔အထိ (၃)လၾကာ ဝါတြင္းကာလတရား စခန္းပြဲ တစ္ၾကိမ္ ျဖင့္ တစ္ႏွစ္တြင္ (၂)ၾကိမ္ဖြင့္လွစ္ကာ ရန္ကုန္ျဖဴးးရိပ္သာမွ တရားျပဓမၼကထိက ဆရာေတာ္မ်ားကုိ ပင့္ေလွ်ာက္၍ တရားျပသေစခဲ့ပါတယ္။

ယခုလက္ရွိ ရိပ္သာကုုိႏွစ္စဥ္မပ်က္ျဖစ္ေျမာက္ေရး ဦးေဆာင္ႀကိဳးပမ္းေနသူမွာ ဆရာေလး ေဒၚဣႏၵစာရီ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာေလး ေဒၚဣႏၵစာရီ အတၳဳပၸတၱိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွာ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာေလး ေဒၚဣႏၵစာရီ ကုိ အဖ ဦးစိမ္း+အမိ ေဒၚဝံ တုိ႔မွ ၁၃၂၄ ခုႏွစ္ (လ) (ရက္) တြင္ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ဖားကန္႔ျမိဳ႔နယ္၊လုံးခင္းရက္ကြက္(၁)၌ဖြားျမင္ျပီးေဒၚတင္ရီ၊ဦးေက်ာ္၊ဦးေခ်ာ၊ေဒၚေသာင္းၾကည္၊ေဒၚစီစီစိမ္း၊ ေဒၚမုိးမုိးေထြး ၊ဦးဆက္ေဖ၊ဦးေသာင္းေဖ၊ဦးဖုိးသား ဟူ၍ ေမြးခ်င္း (၉) ေယာက္အနက္ သမီးအႀကီး သမီးဦး သမီးရတနာျဖစ္ပါတယ္။၁၃၄၄ခုႏွစ္တြင္ လုံးခင္းရြာ ဦးစံေအးႏွင့္အိမ္ေထာင္စုံဖက္၍ မေခ်ာစုခုိင္၊မေကသီခုိုင္၊မသႏၱာခုိင္၊မ---ခုိင္ သမီး (၄)ေယာက္ထြန္းကားခဲ့ပါတယ္။ ၁၃--ခုႏွစ္၊ လ၊ ရက္ တြင္ ဆရာေတာ္ ဦးေဝပုလႅကုိ ဦးပဇ ၩာယ္ျပဳ၍ သီလရွင္ဝတ္ကာ သာသနာေတာ္၏ အရိပ္အာဝါသကုိခုိလွဳံခဲ႔ပါတယ္။ ၁၃၆၂ ခု ျပာသုိလဆန္း (၁) ရက္ေန႔တြင္ မိခင္ ေဒၚဝံ ကြယ္လြန္ ပါတယ္။ မိခင္ကုို သမီးတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ အာမိသျဖင့္သာမက ဓမၼျဖင့္ပါ ေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။

၁၃၆၀ ခု တန္ေဆာင္မုန္း လဆန္း (၉) ရက္ေန႔မွာ ေဒၚဣႏၵစာရီ ဟာ ေနာင္ပူေအာင္ေတာရ ေက်ာင္းမွာ တရားအားထုတ္ပါတယ္။

၁၃၆၁ ခု ဒုတိယ ဝါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁၄) ရက္ မွာ မႏၱေလးမွ ခ်င္းျပည္နယ္ ဟားခါး အသြား ဂန္႔ေဂါ ၿမိဳ႔နဲ႕ (၁၀) မုိင္ အကြာမွာ ကားေမွာက္ေသာေၾကာင့္ ေပါင္းက်ိဳးခဲ့ရပါတယ္။ထုိဒဏ္ရာကုိ မႏၱေလးမွာ (၆) လေလာက္ ေဆးကုသခံယူခဲ့ရပါတယ္။

၁၃၆၁ ခု တေပါင္းလဆန္း (၄)ရက္ လုံးခင္းျပန္ေရာက္လာခဲ့ျပီး၊အသက္(၄၇)ႏွစ္အရြယ္ ၁၃၇၁ ခု ဝါဆုိလဆန္း (၁၂) ရက္ ေန႔ (၁၈) ရက္ၾကာ ခ်မ္းေျမ႕ရိပ္သာ ရန္ကုန္တြင္ တရားအားထုတ္ခဲ့ပါတယ္ ။

၁၃၇၁ ခု ဝါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ (၁၄) ရက္ မွာ အရွင္လာဘသာမိ ကုိ ကံထပ္ခဲ့ပါတယ္။ ယခုအခါ လုံးခင္းေမဓိကာရာမ ပရိယတၱိစာသင္တုိက္အတြင္းရွိ ပဋိပတၱိလုပ္ေဆာင္ရာ တရားရိပ္သာျဖစ္ေျမာက္ေရးကုိ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း အစကေန အဆုံး ေခ်ာေမြ႔စြာ ျဖစ္ေစဖုိ႔ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ တုိးပြားေစဖုိ႔ ႀကိဳးပမ္းကာ သာသနာျပဳလွ်က္ရွိပါတယ္။

ဆရာေလး ေဒၚဣႏၵစာရီ

Tuesday, April 22, 2014

ေနဝန္းသစ္ စာၾကည့္တုိက္ ေမဓိကာရာမ စာသင္တုိက္ လုံးခင္း

ေနဝန္းသစ္ စာၾကည့္တုိက္မွဴ း ကုုိေဆြ

ေနဝန္းသစ္ စာၾကည့္တုိက္မွဴ း ကုုိေဆြ ႏွင့္ ကခ်င္+ျမန္မာ ခ်စ္ၾကည္ေရး ေက်ာက္တုိင္

ေဒၚ စီစီစိမ္း မွ ဦးေဆာင္ ရိပ္သာ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္

ရိပ္သာေက်ာင္း

ရိပ္သာေက်ာင္းေဆာင္ကုိ ႏွစ္ဖက္ မိဘမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ဦးစိမ္း+ေဒၚဝံ၊ဦးကြန္အုပ္ +ေဒၚျမေမ တုိ႔ကုိ ရည္စူးလွ်က္ ေက်ာင္းဒါယကာ ဦးေက်ာ္+ ေက်ာင္းဒါယိကာမ ေဒၚတင္ႏြယ္ သား ေမာင္ေအာင္လင္း၊ေမာင္ေက်ာ္လင္း၊ေမာင္ဝင္းထြန္း၊ သမီး မခုိင္္တင္ဇာေက်ာ္ မိသားစုတုိ႔ကေန ၁၃၅၈ ခု၊ (၁၉၉၆) မွာ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းထားတဲ့ ေက်ာင္းေဆာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားအားထုတ္လုိသူ သူေတာ္မ်ားအတြက္ တရားရိပ္သာ ေပၚေပါက္လာပုံကုိ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေျပာရမယ္ဆုိပါလွ်င္ ၁၃၅၃ ခုႏွစ္ အခ်ိန္က ရိပ္သာေက်ာင္းဒါယကာ ရဲ႕ ႏွစ္မ ျဖစ္သူ ေဒၚစီစီစိမ္း ဟာ တရားအားထုတ္ဖုိ႔ ေဒၚေသာင္းၾကည္ ႏွင့္အတူ မႏၱေလး မွ တဆင့္ ရန္ကုန္ သုိ႔ အသြား မႏၱေလး ရန္ကုန္ အၾကား တံတားကုိ ျပင္ေနတာမုိ႔ ရထားမ်ား ေခတၱရပ္နားထားသည္ႏွင့္ႀကဳံေသာအခါ ရန္ကုန္သုိ႔ ဆက္မသြားလုိ မႏၱေလး စိန္ပန္းရိပ္သာမွာပင္ တရားအားထုတ္ဖုိ႔ အစီအစဥ္ကုိ မိတ္ေဆြျဖစ္သူ မသန္းညြန္႔ အထံ ဝင္ေရာက္ႏွဳတ္ဆက္ရင္းေျပာျပရာ မိတ္ေဆြျဖစ္သူွ မသန္းညြန္႔ ရဲ႔ လမ္းညႊန္မွဳျဖင့္ ျဖဴးးဆရာေတာ္ရဲ႕ တရားရိပ္သာ သုိ႔ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီလုိတရားအားထုတ္ဖုိ႔ဆုိတာ ေဒၚစီစီစိမ္းအဖုိ႔ လြယ္ကူစြာ လာခဲ႔ရျခင္း မဟုတ္ပါ။ ခရီးလမ္း တစ္ေလွ်ာက္လုံး မုိးကရြာ၊ရႊံ႕ညႊန္က ထူထပ္ တစ္ေတာဝင္ တစ္ေတာင္တက္ တစ္ေတာထြက္ တစ္ေတာင္ဆင္း ခရီးျပင္းကုိႏွင္ လမ္းၾကမ္းကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ကာ လာခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။လုံးခင္းကေန မုိးေကာင္းအထိ ခရီးစဥ္မွာ မုိင္(၉၀) ကြာေဝးပါတယ္။ ကားျဖင့္သြားႏုိင္တဲ့ လမ္းခရီးက အနည္းငယ္သာရွိၿပီး မ်ားေသာအားျဖင့္ ရႊံ႕ညြန္ အထပ္ထပ္ခရီးကုိ နားလုိက္တစ္ခါ ေလွ်ာက္ခါတစ္လွဲ႔ျဖင့္ ေျခက်င္းခရီးဆက္ ခဲ့ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ေနရာမ်ားမွာ ရႊံ႕ညြန္မ်ားဟာ ဒူးဆစ္နားအထိေအာင္ ထူထပ္လွပါတယ္။

တရားထုိင္လုိ႔ၾကာလာတဲ့အခါ တစ္ေန႔ကုိ (၈)နာရီၾကာေအာင္ပင္ တရားရွဳမွတ္ႏုိင္လာပါတယ္။ တရားရ႕ဲ စြမ္းအားသတၱိ ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳ ပီတိကုိ မိမိကုိယ္တုိင္ခံစားရေသာေၾကာင့္ မိမိရြာသူ၊ရြာသားမ်ားကုိ မိမိကဲ့သုိ႔ တရားအသိမ်ိဳးရေစခ်င္တဲ့စိတ္ တဖြားဖြားျဖစ္ေပၚလာတာမို႔ မိမိတုိ႔လာခဲ့ရတဲ့ခရီးလမ္း ၾကမ္းတမ္းပုံ၊ခက္ခက္ခဲခဲလာခဲ့ရပုံတုိ႔နဲ႔အတူ မိမိဇာတိေျမမွာ တရားရိပ္သာဖြင့္လွစ္ဖို႔ အေၾကာင္းတို႔ကုိ ျဖဴးဆရာေတာ္ ဦးနရပတိအား ေလွ်ာက္ထားလုိက္ပါတယ္။ ရြာေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းေဆာင္ကိစၥ တရားေဟာဖုိ႔ကိစၥ စသည္တုိ႔က ဘာမွအဆင္သင့္မရွိေသးပဲ သဒၶါတရား အားေကာင္းမွဳတုိ႔က ေစ႕ေဆာ္၍သာ အရဲစြန္႔ကာ ေလွ်ာက္ထားရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ေဒၚစီစီစိမ္း မွာ ထုိအခ်ိန္က ေငြေၾကးအတြက္ စပါးတစ္ေထာင္ရွိထားျပီးျဖစ္၍ မပူပန္ပါ။ ထုိ ေလွ်ာက္ထားမွဳျဖင့္ ၁၃၅၄ ခုႏွစ္မွာ ေဒၚစီစီစိမ္းမွ ဦးေဆာင္လွ်က္ မိမိေငြ သုုံးေသာင္းခြဲ (၃၅၀၀၀) ျဖင့္ four wheels ကားငွါးကာ ဦးေတေဇာ၊ဦးတင္ေမာင္၊ကုိရင္ငယ္တစ္ပါး တုိ႔ႏွင့္အတူ ဟုိပင္သုိ႕ သြားေရာက္ၿပီး ျဖဴးးဆရာေတာ္ ဦးနရပတိ ကုိ ႀကိဳဆုိပင့္ေဆာင္ခဲ႔ပါတယ္။ ျဖဴးးဆရာေတာ္မွာ ႀကိဳတင္ေလွ်ာက္ထားတဲ့ အတုိင္း ခရီးအခက္အခဲနဲ႕ ၾကမ္းထမ္းမွဳကုိ ကုိယ္တုိင္ေတြ႔ရ ျမင္ရ ပါေတာ့တယ္။ဒီခရီးစဥ္မွာ ျဖဴးဆရာေတာ္ရဲ႕ ခရီးအခက္ခဲ၊ လမ္းခရီး ၾကမ္းတမ္းမွဳကုိ တစ္ခ်က္ကေလးမွ် မၿငီးညဴပဲ ၾကည္ျဖဴစြာပင္ လုိက္လာျခင္းေၾကာင့္ ပင့္ေဆာင္ရသူမ်ား မွာ ၾကည္ညိဳ၍မဆုံး ျဖစ္ၾကရပါတယ္။အထူးမွတ္စရာ ေကာင္းတာကေတာ့ လမ္းခရီးမွာ ကားသမား မအိပ္ခ်င္ေအာင္၊ သတိထား၍ ကားကုိေမာင္းႏွင္ႏုုိင္ေအာင္ ဆရာေတာ္မွာ ငါ ႏုိင္ငံေက်ာ္ ဓမၼကထိက ဟူ၍ မာန္မာနမရွိ ကားသမားကုိ စကားေျပာလွ်က္ လက္ကလည္းကြမ္းယာကုိ အိပ္ထဲကေနထုတ္ကာ ကားသမားအား အဆက္မျပတ္ေပးေန ေကြ်းေနသည္ကုိ ျမင္ေတြ႔ရာျခင္းပင္ျဖစ္ပါတယ္။ မုိးကရြာ ရႊံ႕က အထပ္ထပ္ လူကကားကုုိစီး ကားကလူကုိစီးရင္း ျဖတ္ေက်ာ္လာတဲ့ ခရီးက (၈) မုိင္သုိ႔ေရာက္ေသာ အခါ ဆရာေတာ္ကုိ ဆြမ္းကပ္ဖုိ႔ အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ။ ကားကေရွ႕ဆက္ ေမာင္း၍ ခရီးႏွင္ဖုိ႔ ဆုိတာမျဖစ္ႏုိင္။ေရွ႕မွာ ရႊံ႕ညြန္မ်ားက ကားတစ္စင္းလုံးနစ္ျမဳပ္သြားႏုိင္မည္ဟု ထင္ရေလာက္ေအာင္ ထူထပ္လြန္းလွသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ဖုိးဝီး(four weels) ကားကုိ ေခတၱရပ္ခုိင္းေသာအခါမွ ပင့္ေဆာင္လာေသာ ေဒၚစီစီစိမ္းရဲ႕ အဝတ္အစား နဲ႔ စားစရာရိကၡာမ်ား ထည့္လာခဲ့ေသာ အိတ္ကုိ မုိးေကာင္းကားအကူးမွာ ကားသမားမ်ား ပစၥည္းမွားကာ တစ္ျခားကားအေပၚတင္ရန္ မိမိတုိ႔ကားေပၚကေန ခ်ယူသြားသည့္အျဖစ္ကုိ သတိရမိလုိက္သည္။ထုိအိတ္နဲ႔အတူ စားစရာရိကၡာမ်ား၊အဝတ္အစားမ်ား ပါသြားသည္ျဖစ္ရာ လဲစရာ အဝတ္အစားဟူ၍ အပုိ မရွိ၊ စားစရာ ရိကၡာဟူ၍ ဗလာနတၳိိ။ ပုိက္ဆံအိတ္္မွာ လက္ထဲအၿမဲကုိင္ထား၍ ပါမသြားသည္ကုိပင္ ေက်းဇူးတင္ရေသးသည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ (၇)မုိင္ သုိ႔ ခရီးဆက္ပါက ေမာင္ျဖစ္သူ အခုရိ္ပ္သာေက်ာင္းဒါယကာ ဦးေက်ာ္ ရဲ႕ သစ္ထုတ္လုပ္တဲ႔ စခန္းသုိိ႔ သြားေရာက္ႏုိင္ပါက အဆင္ေျပႏုိင္ေၾကာင္း ျဖဴးဆရာေတာ္အား ေလွ်ာက္ထားကာ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းကုိ အားလုံးတုိင္ပင္မွဳကေန ေပၚထြက္လာသည့္အတုိင္း ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူ ေဒၚစီစီစိမ္းမွာ မုိးစုိေနေသာ အဝတ္အစားနဲ႔ပင္ ဦးဇင္း ဦးေဃာသိတႏွင့္အတူ ထုိစခန္းဆီသုိ႔သြားၾကသည္။ စခန္းသုိ႔ေရာက္ေသာအခါ ဆင္ဦးစီး ေမာင္အုိက္ အား မၾကာမီက လႊတ္ထားေသာ ဆင္္မႀကီး မေအာင္ ကုိ ျပန္ဖမ္းေစကာ ျဖဴးးဆရာေတာ္ကုိ ဦးေက်ာ္ သစ္ထုတ္လုပ္သည့္စခန္းသုိ႔ ဆြမ္းစားရန္ အခ်ိန္မွီပင့္ခုိင္းရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႏွင့္ အတူ ထားခဲ့ေသာ လုံးခင္းမွ ကုိရင္ငယ္ေလး တစ္ပါးႏွင့္ပင္ ဆင္ေပၚမွာ ျဖဴး းဆရာေတာ္လုိက္ပါလာသည္။ ဆင္စီးရေသာျဖဴးးဆရာေတာ္မွာ ၾကမ္းတမ္းေသာခရီးကုိ အျပစ္မျမင္ ျပဳံးလွ်က္ပင္ လုိက္ပါလာသည္ကုိ ျမင္ေတြ႔ရတဲ့ ေဒၚစီစီစိမ္း အဖုိ႔ ယေန႔အထိ ပီတိျဖစ္ေနဆဲ။ သစ္ထုတ္လုပ္စခန္းသုိ႔ေရာက္ေသာအခါ တူျဖစ္သူ ေမာင္ေအာင္လင္း မွာ အိမ္သုိ႔ ျပန္သြား၍ လြတ္ေနေသာ စင္ျမင့္ေပၚက သူအိပ္ရာဟာျဖဴ းဆရာေတာ္အတြက္ေနရာျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ ေဒၚစီစီစိမ္းရဲ႕ ရင္ထဲမွာေတာ့ ေရကန္အသင့္ၾကာအသင့္ ျဖစ္သြား၍ ဝမ္းသာေနပါေတာ့တယ္။စခန္းမွာပင္ သံဃာ(၃ ) ပါးကို ဆြမ္းကပ္ ၿပီးေသာအခါ ဆရာေတာ္ကုိ လာပင့္ရန္ ကားလႊတ္ေပးဖုိ႔ လူၾကဳံျဖင့္ မွာရပါတယ္။ညအိပ္ေသာအခါ စခန္းအနီးက မိတ္ေဆြ အပ်ိဳႀကီး မခင္ေမ မွာ မိမိတုိ႔ ေရာက္ေနသည္ကုိ မသိပဲ စခန္းသုိ႔ အိပ္ယာလိပ္ယူလွ်က္ေရာက္လာခဲ့ရာ ေဒၚစီစီစိမ္းက လွမ္းႏွဳတ္ဆက္မွ သူမတို႔စခန္းမွာ အိပ္စရာေနရာမရိွ၍ မိတ္ေဆြမ်ားရွိရာ ဒီစခန္းသုိ႔ ပုံမွန္အတုိင္းလာခဲ႔ျခင္းဟုသိရသည္။ ေဒၚစီစီစိမ္း အဖုိ႔ စကားေျပာေဖာ္ရ မိန္းမသားခ်င္းျဖစ္၍ ပုိအားတက္မိပါေတာ့တယ္။ မိတ္ေဆြ အပ်ိဳႀကီး မခင္ေမ ႏွင့္ အတူ ေျမျပင္မွာေနရရွာၿပီး လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ မုိးစုိလုိက္ ေျခာက္လုိက္ျဖစ္ေနတဲ့ မိမိအေပၚက အဝတ္အစားက လြဲ၍ဘာမွ အပုိမရွိသည့္ ေဒၚစီစီစိမ္း ကုိ ျဖဴးးဆရာေတာ္က အပုိျဖစ္တဲ႔ ေစာင္အေသးစား တစ္ထည္ကုိ ပစ္ခ်၍ “ ေရာ့ ဒါေလးၿခဳံထား’’ ဟု မိန္႔ပါတယ္။ေနာက္ေန႔မွာ လုံးခင္းကေန ျဖဴးးဆရာေတာ္ကုိ လာႀကိဳသည့္ ဂ်စ္ကားေရာက္လာ၍ လုံးခင္းသုိ႕ ခရီးဆက္ရာမွာ ပတ္ေကြ႔အေရာက္ အသုဘတစ္ခုက ကားတားၿပီး သရဏဂုံတင္ေပးရန္ ေလွ်ာက္ေသာေၾကာင့္ သီလေပးကာ သရဏဂုံရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကုိ ဆရာေတာ္ကေန အက်ယ္တဝင့္ခ်ီးျမွင့္ေဟာၾကားလုိက္ရာ ပရိတ္သတ္မွာ ဒီတရားမ်ိဳး မနာဖူး အခုမွ နာဖူးၾကားဖူးေသာေၾကာင့္ ဝမ္းသာၾကသည္။ ေတာေတာင္ထဲမွာ သံဃာဆုိတာ ဖူးျမင္ရဖုိ႔ မလြယ္ကူေသာအခါမ်ိဳးမွာ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ႏုိင္ငံေတာ္ေက်ာ္ ဓမၼကထိက ျဖဴးးဆရာေတာ္ ရဲ႕ ေစတနာထား တရားေဟာၾကားမွဳႏွင့္ ႀကဳံရသည္ကုိ သိရေသာအခါ ပုိ၍ပင္ဝမ္းသာၾကသည္။ လုံးခင္းေက်ာင္းသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ဘယ္သူကမွ ႏုိင္ငံေက်ာ္ ဓမၼကထိက ဟူ၍မသိၾက။ ဆြမ္းစားေက်ာင္း အေပၚထပ္မွာပင္ အိပ္ဖုိ႔ ေနရာခ်ထားေပးေလသည္။ ေဒၚစီစီစိမ္း အေနျဖင့္ လုံးခင္းဆရာေတာ္ကုိ မိမိတုိ႔ႏွင့္ ခင္မင္၍ ပင့္လာတဲ့ အလည္လာသည့္ ရဟန္းတစ္ပါး အေနမ်ိဳးျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားရပါတယ္။ အေျခအေနၾကည့္ကာ စီစဥ္ရမည္ျဖစ္၍ လုိရင္းကုိ တစ္ခါတည္းေလႇ်ာက္ထား၍ မရသည္ကုိ ေဒၚစီစီစိမ္း ႀကိဳတင္သိထားၿပီး၍ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖဴးးဆရာေတာ္က “လာဘ္လာဘ အေနနဲ႔ဆုိ ဒီကုိ လာၿပီး တရားေဟာစရာမလုိဘူး။မင္းတုိ႔ဆီ မ်က္စိပြင့္နားပြင့္ သာသနာပြင့္ေအာင္လုိ႔ ငါ လုိက္လာခဲ့တာ” လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူရွာပါတယ္ ။ မွန္ပါတယ္ ထုိအခ်ိန္က ဆရာေတာ္မွာ စင္ေပၚမွာ ထင္ေပၚေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕မွာ က်င္းပတဲ့ဆရာေတာ္ရဲ႔တရားပြဲမ်ားကုိ ေဒၚစီစီစိမ္း မ်က္ျမင္ေတြ႕ႀကဳံခဲ႔ နာၾကားခဲ့ရဖူးပါတယ္။ကံေကာင္းတယ္ လုိ႔ေျပာရမယ္ ထင္ပါတယ္ ျမင္းျခံဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက ျဖဴးးဆရာေတာ္ ေရာက္ေနတာကုိ ျမင္ေတြ႔ရတဲ့ အခါ လုံးခင္းဆရာေတာ္ ဦးေဝပုလႅ အား “ ေဟ့ အဲဒါ နာမည္ႀကီး ဓမၼကထိက ဒီအတုိင္း ျပစ္မထားနဲ႔ ေရာက္တုန္းတရားေဟာခုိင္း’’ ဟု တုိက္တြန္းပါေတာ့တယ္။ ထုိညမွာပင္ တရားပြဲ ကုိ အျမန္စတင္လုပ္ေလရာ တရားပြဲမွာ လုံးခင္း (၃)ည ဆက္တုိက္ ဖားကန္႔ (၁) ည ေဟာရပါေတာ့တယ္။ သံဃာ့ဂုဏ္ရည္ တရားကုိ ေဟာၾကားေလရာ ပရိတ္သတ္မ်ားပါမက လုံးခင္းဆရာေတာ္ပါ သူရဲ႔ အခန္းကေန အျပင္ထြက္ကာ တရားနာပါေတာ့တယ္။တရားပြဲအၿပီးမွာ လုံးခင္းဆရာေတာ္ကေန ေဒၚစီစီစိမ္းအား ငယ္နာမည္ကုိ ေခၚကာ “ ေဟ့ တင္ၾကည္ ပ႒ာန္းပြဲလည္း ဆက္လုပ္ခဲ့” ဟုမိန္႔ပါေတာ့တယ္။

ထုိအခုိက္ ေဒၚစီစီစိမ္းကေန “ဘုန္းႀကီး တပည့္ေတာ္မတုိ႔ ရိပ္သာဆက္လုပ္မယ္” ဟု အခြင့္သာခုိက္ တဆက္တည္းေလွ်ာက္ေလရာ အရင္က ရိပ္သာလုပ္ခ်င္ရင္ မလန္းသြားလုပ္ၾကဟု မိန္႔ဖူးေသာ လုံးခင္းဆရာေတာ္မွာ အခုအခါ “ ေအး--ေအး--ေအး’’ ဆုိကာ ခြင့္ျပဳေပးလုိက္ပါတယ္။ မလန္းရြာ ဆုိသည္မွာ လုံးခင္းကေန အနည္းငယ္ေဝးပါတယ္။ တရားရိပ္သာလုပ္ပါက တရားနာယူလုိသူမ်ား နဲ႔ ဆြမ္းခ်က္၊ေဝယ်ာဝစၥ သမားမ်ား အတြက္ သြားေရး လာေရး ခက္ခဲပါတယ္။ လုံးခင္းဆရာေတာ္ အေနနဲ႔ ရိပ္သာဆုိတာ ေတာထဲမွာသာ လုပ္ရမယ္ လုိ႔ ထင္ထားဟန္ရွိပါတယ္။အခုလက္ရွိ ရိပ္သာေနရာမွာ အရင္က ဇရပ္ငယ္ေလးရွိပါတယ္။အဲဒီဇရပ္ငယ္ေပၚမွာ ျဖဴးးဆရာေတာ္ တရားစတင္ျပပါတယ္ စတင္ေဟာၾကားတဲ့တရားကေတာ့ “သစ္တစ္ပင္ေကာင္း ငွက္တစ္ေသာင္းခုိ တရားျဖစ္ပါတယ္”တရားေတာ္မွာ မုဆုိးႀကီးတုိ႔သားအဖမ်ား ဘုရားနဲ႔ေတြ႔ေသာ္လည္း ဘုရားမွန္းမသိ မုဆုိးႀကီးရဲ႕အိမ္ရွင္မ ကေန သူမရဲ႕အေဖ ဟု ေျပာဆုိပုံကေန ၿပီးဆုံးသည္အထိ ေဟာသြားရာမွာ တရားနာ ပရိတ္သတ္အဖုိ႔ ဆက္လက္နာယူၿပီးရင္း နာယူခ်င္စိတ္ကုိ ႏွိဳးဆြေပးလုိက္ပါေတာ့တယ္။တရားျပရာမွာလဲေကာင္း တရားေဟာရာမွာလဲ ေကာင္းေသာေၾကာင့္ တရားအားထုတ္သူမ်ား တစထက္ တစ မ်ားျပားလာပါတယ္။တရားအားထုတ္တဲ့ ပရိတ္သတ္ထဲက အခုလက္ရွိရိပ္သာေက်ာင္းအစ္မ ေဒၚတင္တင္ႏြယ္က “ဒီဘဝရိပ္သာေက်ာင္းေဆာက္လွဴဒါန္းခြင့္ရရင္ ေသေပ်ာ္ပါၿပီ” ဟု ဆုိလာပါတယ္။ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဦးေက်ာ္ ႏွင့္တုိင္ပင္ေသာအခါ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက ကုသုိလ္အေရးမွာ လက္ေႏွးသူမဟုတ္ေလရာ အျမန္ေဆာက္လွဴဖုိ႔ ျဖစ္လာပါတယ္။ လုံးခင္းဆရာေတာ္အား ရိပ္သာေက်ာင္းေဆာင္ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းမယ့္ အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ ေရွးကဇရပ္ငယ္ ပုံစံအတုိင္း ေဆာက္ဖုိ႔ မိန္႔ပါတယ္။ တရားထုိင္မယ့္ ေယာဂီမ်ား တရားနာယူမယ့္သူမ်ား နဲ႔ အဆုိပါေက်ာင္းေဆာင္မ်ိဳးနဲ႔ မသင့္ေတာ္ မိမိျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ၿမိဳ႕ကရိပ္သာေက်ာင္းေဆာင္မ်ိဳး ေဒၚစီစီက ေဆာက္လုပ္ခ်င္ပါတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ လုံးခင္းဆရာေတာ္ႏွင့္ အကၽြမ္းဝင္သူ ဦးတင္ေမာင္ကုိ ေဒၚစီစီစိမ္းက “ ဦးတင္ေမာင္ ဆရာေတာ္ကုိ ၂ ထပ္ေက်ာင္းေဆာင္ေဆာက္ဖုိ႔ ေလွ်ာက္ေပးပါဦး’’ ဟု အက်ိဳးအေၾကာင္းနဲ႔အတူ အကူအညီေတာင္းလုိက္တဲ့အခါ လုံးခင္းဆရာေတာ္က အခုရိပ္သာေက်ာင္းဒါယကာ ဦးေက်ာ္ ကုိ ဒုတိယအႀကိမ္ ျပန္ေခၚကာ ၂ ထပ္ေက်ာင္းေဆာက္ဖုိ႔ ျပန္မိန္႕ပါေတာ့တယ္။ သုိ႔ျဖင့္ ၅ ခန္း ၃ ခန္း ၂ ထပ္ေက်ာင္းေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ၿပီး လွဴဒါန္းျဖစ္ပါတယ္။ တရားအားထုတ္သူေယာဂီမ်ား၊ တရားနာယူသူမ်ား အရင္ကထက္ မ်ားျပားလာပါတယ္။ ၁၃၅၄ မွာ ျဖဴး းဆရာေတာ္ လုံးခင္းၾကြ လာၿပီး၊ ၁၃၅၅ ခု တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၄ ရက္္မွာ စတင္ရိပ္သာဖြင့္လွစ္လုိက္ရာ တရားနာပရိတ္သတ္ ၁၇၀ -၂၀၀ နီးပါးရွိ ေသာေၾကာင့္ ရိပ္သာေက်ာင္းေဆာင္ကုိ တုိးခ်ဲ႕ကာ အသစ္တဖန္ေဆာက္ရျပန္ပါတယ္။ရိပ္သာေက်ာင္းေဆာင္ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းရတဲ့ ေက်ာင္းဒကာ ေက်ာင္းဒါယိကာမမ်ား အတြက္ မိမိေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ ေက်ာင္းႀကီးအေပၚမွာ ဒါန၊သီလ၊ဝိပႆနာ တရားမ်ား အားထုတ္ေနတာကုိ ျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့အခါ အထူးပင္ ဝမ္းသာ ပီတိျဖစ္မိပါေတာ့တယ္။မိမိတုိ႔ ရိပ္သာေက်ာင္း ေဆာက္လုပ္ခြင့္ရတဲ့ ကုသုိလ္ကံကား ႀကီးမားေလစြ။